Dag 23. Maandag 10 Februarie
Dis weer koffie in die hand, maar redelik lank na die son sy kop uitgesteek het, want vandag is dit net lekker om die kamp kuier, geen haas nie. Ons ry ʼn ent teen die rivier op in ʼn Noordelike rigting en verken die area verder. Terug by die kamp is dit jogurt en vrugte waarna Magda en Moeksie opvang met die wasgoed. Ek trek die Hilux nader aan die rivier en met ʼn emmer en lap in die hand is dit tyd om die stof uit die Hilux uit te kry.
Die son is weer naby aan ons en die muggies wat pla is teken dat daar nie ʼn luggie roer nie. Dis later tyd om ons potra-pottie se cover te maak, Moeksie het die materiaal gekoop en Magda het valcro wat met selfhegtingsgom aangebring kan word. Ons al vier gee elkeen sy eie idee van hoe die cover se materiaal gesny en gepas moet word, wat ʼn affêre. Na ʼn lang stryery en geswoeg is die cover klaar, soos ek hom wou hê.
Ons sit die middag weer lank in die “sitkamer” om af te koel, praat oor die afgelope paar dae se wedervaringe en geniet die rustigheid. Daar is ʼn stilte om ons, want dis more weer verder ry. Ek moet hierdie ongelooflike ervaring in die gedagtes liasseer, want dis ʼn plek wat min mense kom beleef, die Richtersveld.
Moeksie stort lekker en was hare. Dis ons laaste aand, ʼn gedagte waaroor ons liewer nie baie wil praat nie. Die vuur brand hoog en die steak, aartappel, butternut en patats is die regte spyskaart om die kuier langs die rivier mee af te sluit. Die vlermuise en vuurvliegies kom gee vanaand ʼn spesiale vertoning, so asof hulle weet ons ry more. Voor slaaptyd pak ek en Anton die bakkies en ruim op so vêr ons kan, net die afslaan van die tente more, dan kan ons pad vat, so by tweede mossie.
Wat ‘n belewenis
As ‘n verslaafde van na aan die natuur lewe , neem hierdie goeie beskrywende toere ons weg uit die lockdown tot binne in die bos en kuier ons heerlik saam met Hendrik en Glynis!! Ons wag vir die volgende avontuur.